Een originele premisse: een moeder voedt haar dochter, Mia, op, net zoals zij door de hare is opgevoed. Hun levens verlopen voor een groot gedeelte langs dezelfde lijnen en ze hebben exact dezelfde karakters en hetzelfde uiterlijk. In de loop van het verhaal wordt een beetje uitgelegd hoe dat zit: de dochters erven uitsluitend van hun moeder genetisch materiaal, niet van de vader. Het levenswerk van de vrouwen is om ‘ze’ naar de sterren te brengen. De geschiedenis strekt zich 99 generaties terug, en Mia lijkt het te gaan lukken: rond de Tweede Wereldoorlog in de Sovjet-Unie beïnvloedt ze de loop van de ruimterace. Het verhaal wordt daarmee min of meer een alternatieve geschiedenis, waar Neuvel in het nawoord uitgebreid op in gaat.
Met levendige karakters, fikse actie en een originele premisse ben je er echter nog niet. Hoewel dit boek lekker wegleest, hoop ik dat het volgende deel een boeiender verhaal heeft.
Een kritiek op dit boek die ik veel tegenkwam is dat het vooral pakkend is als je de geschiedenis van de ruimterace in de Sovjet-Unie heel interessant vind. Toevallig vind ik dat, maar ik kan me voorstellen dat dat niet voor iedereen geldt.
Advies: meenemen voor op het strand!