Deel 3 van Nexux gaat dieper in op de upload (en daarmee post-human) Su-Jong Shu, die te lang in isolatie heeft moeten bestaan en daardoor doorgedraaid is. Ze wil de mensheid hiervoor laten boeten. Aan Rangan en Kade de taak om te voorkomen dat China, India en de VS zich in een oorlog storten die Su-Jong uitlokt tussen deze grootmachten. Apex breit een prima en natuurlijk einde aan de Nexus-serie.
We krijgen een kijkje in de verdere mogelijkheden van Nexus en vooral heel erg veel actiescènes. Ramez Naam wordt niet geroemd om zijn fantastische schrijfstijl – het verhaal leest meer als een actiefilm met een goed verhaal dan als science-fictionliteratuur – maar in zijn geheel is het verhaal best te pruimen, zeker omdat het hier om harde scifi gaat: alles wat Naam beschrijft is mogelijk. Sterker nog: er zijn geregeld doorbraken te melden die toepassingen zoals Nexus werkelijkheid maken. In zijn nawoord zegt Naam dat hij niet denkt dat Nexus al in 2040 (het jaar waarin het verhaal speelt) zal bestaan – waarmee hij het niet uitsluit, en dat zegt bepaald wat want hij speelt zelf een rol in de ontwikkeling van nanotechnologie en weet waar hij het over heeft.
In Apex wordt een interessante gedachte geformuleerd: de mensheid zal kunstmatige intelligentie creëren, hetzij syntetisch, upload of transhumanistisch, en deze intelligentie zal ons (of in ieder geval: de mensheid) beconcurreren. Je raakt dan aan het zgn. prisoner’s dilemma, waarbij samenwerking in natuurlijke situaties beter uitpakt dan concurrentie of onderdrukking van de een door de ander.
Zeer boeiende materie om over na te denken, je kan hier echt zien dat science fiction de filosofie over de toekomst is: door letterlijk scenario’s te schetsen maak je een vocabulair om de toekomst te bespreken.
Eigenlijk vond ik dat het boek de helft dunner had moeten zijn. Het is twee keer zo lang als de vorige delen en hoewel het geen straf is om te lezen, wordt de spoeling na een paar honderd bladzijden toch wel dun.
Advies: lezen voordat de film uitkomt.