Toen ik The hydrogen sonata van Iain M. Banks las, heb ik dat expres zo langzaam mogelijk gedaan. De beste man is niet meer onder ons en zijn laatste Culture-boek zal (in ieder geval van zijn hand) het laatste blijven. Sindsdien heb ik niet de illusie, maar wel de hoop …
Prima schrijver, Harry Turtledove. Ik had nog nooit van ‘m gehoord maar hij heeft blijkbaar een enorm oeuvre in verschillende genres en weet hij aan het doen is. Dat blijkt in het boek met de weinig zeggende titel Alpha and omega: het zit technisch goed in elkaar. Daarmee bedoel ik …
Vier astronauten zijn op een ontdekkingsreis langs verschillende planeten die waarschijnlijk leven bevatten. Ze zijn gestuurd door een maatschappelijke ruimtevaartorganisatie die de draad heeft opgepakt waar de politiek ‘m heeft laten liggen. Dacht men vroeger over terraforming, Chambers brengt ons somaforming: de lichamen van de astronauten worden aangepast aan de …
Echt veel van Heinlein heb ik nog niet gelezen. Wat van zijn hele vroege werk en zijn allerlaatste boek, maar de Meter Heinlein heb ik denk ik niet echt helemáál nodig om de man te doorgronden. Robert A. Heinlein heeft sterke polieke en maatschappelijke ideeën en die deelt hij graag …
Arthur C. Clarke schreef Rendezvous with Rama, Greg Bear schreef Eon. David Wellington schreef ook een boek over een Big Dumb Object, maar daar houdt de vergelijking wel een beetje op. Een flinke asteroide komt op hoge snelheid ons zonnestelsel binnen, en het blijkt geen natuurlijk object. Er wordt in …
Ah, een ouderwetse briefroman die Goethe niet zou hebben misstaan. Nou ja, Goethe – misschien Iain M. Banks die Goethe heeft gelezen. Red en Blue zijn elkaars vijanden in een oorlog waarin tijdreizen een belangrijke rol speelt. Wat dat precies is en hoe het werkt, wordt jammergenoeg niet uitgelegd: het …
Helemaal in de stijl van zijn vorige boek Join brengt Steve Toutonghi ons Side life, het boek waarop je niet wist dat je zat te wachten, of hoe heet dat tegenwoordig. Fijne actie, fijne filosofie, een beetje drama (maar niet te veel) een geloofwaardige hoofdpersoon en een geschifte (maar afwezige) …
Neal Stephenson is een pillenschrijver. Met de literatuur van sommige schrijvers kan je een wiebelende tafelpoot fixen, met die van Stephenson kan je een blokhut bouwen. En in veel van zijn pillen komen dezelfde karakters terug, hoewel dat lang niet altijd wil zeggen dat je zijn boeken in een bepaalde …
Ik ben geen Heinleinkenner. Nog niet. Maar de paar boeken die ik van hem gelezen heb, maken duidelijk dat hij de oude scifi (jaren ’40 en ’50) met de nieuwe verbindt. De aspecten uit de oude zijn duidelijk: de mannen zijn kerels die veel drinken (maar nooit dronken worden, hoewel …
Bij Egans oeuvre denk ik aan kosmische evenementen, realistische aliens en pagina’s met formules en grafieken. De drama is doorgaans ondergeschikt: de personages dienen eerder om situaties en mogelijkheden te illusteren dan om al dan niet warme gevoelens bij de lezer op te roepen. Dat is prima: wil je complexe …