Concurrerende regeringen
Ergens aan het eind van deze eeuw zit de wereld iets anders in elkaar: landsgrenzen zijn zo goed als verdwenen en we worden gegereerd door elkaar beconcurrerende overheden die kunnen bestaan uit idealisten (zoals Policy1st), nationalisten (1China), bedrijven (PhilipMorris, Sony-Mitsubishi), functionele eenheden (bv. beveiligers zoals politie en legers), enz.
De wereld is verdeeld in zgn. centenals: groepen van 100.000 mensen. Iedere centenal kiest zelf van welke regering hij deel uit wil maken en wanneer er interne verkiezingen zijn. Eens in de twintig jaar zijn er wereldwijde verkiezingen voor de Supermajority; de overheid die de meeste stemmen krijgt, krijgt nog meer te zeggen.
Google
Information is het wereldomspannende informatienetwerk; een soort Google dat tevens de informatietechnische infrastructuur beheert. Het heeft ook als taak om de verkiezingen te overzien en ervoor te zorgen dat de campagnes eerlijk verlopen. Zo controleert het campagne-uitgingen van regeringen en voorziet ze van annotaties en achtergrondinformatie.
Campagnes
Ken is een lobbyist/informatieverzamelaar voor Policy1st, een van de grotere regeringen. Omdat de derde grote verkiezing eraan zit te komen, is het zijn werk mensen in centenals die twijfelen tussen Policy1st en andere regeringen over te halen om op Policy1st te stemmen. Mishima is een Informationmedewerkster wier taak het is te controleren of informatie in campagne-uitingen correct zijn verkiezingsbeloftes te registreren.
Uiteraard zijn er ook tegenkrachten: mensen die liever willen dat het microdemocratiesysteem omver wordt geworpen. En zoals het een politieke thriller betaamt is er ook de nodige hoeveelheid intrige, bedrog en verdenkingen. In de loop van het verhaal worden de karakters aardig uitgebouwd.
Technothriller
Malka Older schreef met Infomocracy een politieke technothriller die zich makkelijk laat lezen, mede door de snel wisselende perspectieven. Je krijgt daardoor een redelijk goed overzicht van de gebeurtenissen.
Het verhaal heeft een goeie balans tussen gebeurtenissen, karakteruitbouwing en worldbuilding: het beschrijven van de wereld waarin het zich afspeelt. Het gaat niet om science fiction maar om tech-fiction – Infomocracy is een technothriller. In een technothriller wordt de huidige stand van de techniek iets verder getild maar niet verder dan wat nu zeker haalbaar wordt geacht. De ontwikkeling ervan berust vaak eerder op financiering of bijvoorbeeld wetgeving dan op wetenschappelijke doorbraken.
Goodreads noemt het boek een ‘dystopische politieke science fiction’ maar ik zou het geen scifi noemen en al helemaal niet dystopisch: de mensheid in het verhaal heeft heel duidelijk actief zijn eigen lot in handen genomen en probeert dat te verbeteren. De term ‘dystopie’ lijkt aan inflatie onderhevig. Zodra het over politiek gaat, komt er een stempel ‘dystopisch’ op, wat mij betreft onterecht.
Hoewel het geen scifi is, biedt dit boek toch een blik op een mogelijke toekomst omdat het sterk rekening houdt met de invloed van de technische vooruitgang op de maatschappij.
Advies: lezen!