Roz werkt voor Information, een soort hybride internet-Google-organisatie on steroids. “Information knows everything,” luidt het gezegde. Overal zijn camera’s en iedereen heeft altijd toegang tot alle mogelijke informatie.
Dat is ook wel nodig, want autonome staten bestaan bijna niet meer. In plaats daarvan is de wereld opgedeeld in centenals: gebieden met 100.000 inwoners. Migratie is geen enkel probleem meer: iedereen mag gaan en staan waar zij/hij wil; mensen kunnen in de centenal naar hun keuze gaan wonen. De centenals worden bestuurd door kleine democratisch gekozen overheden, vandaar de naam ‘micro-democracy’.
Overheden zijn vaak gelieerd aan bedrijven of ideologieën, zoals PhilipMorris, 1China of Policy1st. Eens in de tien jaar zijn er algemene verkiezingen waarbij overheden strijden om de grootste te worden.
Information zorgt ervoor dat dit democratische proces transparant en ordentelijk verloopt. Nominaal zijn ze geen ‘wereldpolitie’ maar als het nodig is, kunnen partijen Information wel vragen om hier of daar te komen controleren of ondersteunen.
In Null States moet Roz met haar team de moord op de gouverneur van de jonge centenal DarFur onderzoeken. Ondertussen dreigt de verliezer van de meest recente 10-jarencyclus het democratisch proces in de war te schoppen en zijn er andere branden die geblust moeten worden.
Het uitgangspunt van Null States is het politieke systeem gecombineerd met de alomtegenwoordigheid van Information. Older weet dit en de maatschappij die eruit voortvloeit goed te beschrijven en het verhaal dat zich erin afspeelt is boeiend en loopt vlot door. Er is een kleine maar niet overheersende love-interest en alles bij elkaar maakt dit Null States een technothriller die moeilijk weg te leggen is.
Goed te lezen zonder dat je deel 1 (Infomocracy) kent maar daarin wordt wel het centenal-systeem uitgebreider uitgelegd.
Advies: lezen!