Zelfs – of juist – als je KSR bent, blijf je je ontwikkelen. Kim Stanley Robinson staat bekend als een schrijver die weet waar hij het over heeft. Doet gedegen onderzoek en breit daar dan wat moois van. Met Red Moon heeft hij zichzelf hierin overtroffen.
Het jaar is omstreeks 2050. Fred Fredericks is onderweg naar de maan om één van een paar verstrengelde-communicatieapparaten af te leveren. Onderweg ontmoet hij Ta Shu, reisverslagen maakt.
Op de maan heerst de belangrijkste van de twee grootmachten: China. Iedereen die er wil handelen of anderszins activiteiten wil ontplooien, moet langs de Chinese overheid.
Chan Qi is de dochter van de Chinese minister van financiën. Ze is zwanger, en op de maan is dat verboden. Fred en Qi moeten zien te ontkomen aan de vele ogen van de Chinese overheid. Gelukkig zijn er wel veel ogen maar zitten ze niet in hetzelfde gezicht.
Red Moon is voornamelijk symbolische geopolitieke speculatie. Als je een stapje achteruit doet en kijkt waar de verschillende personages in dit verder zeer kundig geschreven verhaal voor staan, valt de werkelijke boodschap te ontwaren.
Het verhaal zelf is goed maar niet bijzonder spectaculair. KSR is wel een meester in de balans tussen aan de ene kant technische en politieke speculatie en aan de andere kant realistische gevolgtrekkingen. Het is duidelijk dat hij dit verhaal wel heeft verzonnen maar geenszins uit zijn duim zuigt.
Advies: lezen als je The years of rice and salt kon waarderen, niet lezen als je op zoek bent naar spektakel. Met name ook geschikt voor geïnteresseerden in de wereldpolitiek op de middellange termijn.