Echt veel van Heinlein heb ik nog niet gelezen. Wat van zijn hele vroege werk en zijn allerlaatste boek, maar de Meter Heinlein heb ik denk ik niet echt helemáál nodig om de man te doorgronden.
Robert A. Heinlein heeft sterke polieke en maatschappelijke ideeën en die deelt hij graag en vaak mee.
Tegen de achtergrond van een revolutie op de maan, waarin een arbeidersklasse zich vrijvecht, meldt Heinlein dat een overheid zo weinig mogelijk moet doen en het liefst alles zelf uit eigen zak (in tegenstelling tot uit belastingen) moet betalen. Wetten? Het liefst zo weinig mogelijk, en ook de rechterlijke macht kan best commercieel als vrij beroep worden beoefend.
Het is geen nieuws dat de man een libertariër was. Een erg idealistische libertariër. Je zou dit boek een tijdsdocument kunnen noemen omdat toen het boek verscheen de space race in volle gang was. Voeg daarbij ‘s mans onconventionele ideeën over het huwelijk en de klok staat inderdaad op de jaren zestig.
Of het een goed boek is, mag je zelf beoordelen. Ik heb het vooral gelezen om mijn historische perspectief rondom scifi te verbreden, en dat heeft het gedaan.