Toen ik aan The Noise Within begon, had ik nog nooit van Ian Whates gehoord. Het boek had ik geleend van een vriend en ik begon eraan omdat op de kaft Stephen Baxter wordt aangehaald: “If you read Reynolds, Hamilton, Banks – read this.” Nu ben ik een grote fan van Reynolds en van Baxter en er staat een plaatje van een ontploffing in de ruimte op de voorkant, dus wat kan er dan misgaan?
Het verhaal is niet zo goed als wat ik van Reynolds en Baxter gewend ben maar dat zijn er maar weinig – desondanks is het best een goed verhaal. Ik zal niet op de inhoud ingaan om spoilers te voorkomen maar voor een liefhebber van kunstmatige intelligentie en harde scifi is dit best te pruimen. Whates heeft zijn huiswerk gedaan en snijdt geen bochten af; de ‘sci’ zit goed in elkaar.
Wat me verraste aan het boek was de vlotte en soms enorm grappige manier waarop het geschreven is. Het verhaal doet me denken aan een actiefilm met het bijbehorende Dolf Lundgren-type als held en zit vol humor. Deze drie elementen (prima verhaal, vlotte stijl, veel humor) maakten het een boek dat ik maar moeilijk weg kon leggen.
Ook het vervolg, The Noise Revealed, viel niet tegen. Allebei de boeken kan ik je warm aanbevelen.