The Race bevat een aantal betrekkelijk los met elkaar verbonden verhalen. Op de achterkant van het boek staat een blurb die het ‘harde scifi’ noemt en in eerste instantie lijkt dat ronduit onzin: de verhalen zijn voornamelijk uitdiepingen van de karakters. Er is hier en daar sprake van scifi-achtige thema’s (genetisch gemanipuleerde renhonden, een moeilijk te ontcijferen boodschap uit de ruimte) maar deze zaken worden niet concreet verder uitgewerkt.
Eigenlijk is het een binnenstebuitenboek. Een terugkerend thema is de spiegel als doorgang naar een andere werkelijkheid. Welke kant ervan is echt en welke het spiegelbeeld?
Enkele van de verhalen zijn zogenaamd geschreven door Christy, een hoofdpersoon van de andere verhalen. Het wordt niet helemaal duidelijk of deze relatie een-op-een is (Christy heeft in haar werkelijkheid deze verhalen geschreven en de weergave ervan in het boek is slechts ter info) of dat er sprake is van twee werkelijkheden. De schrijfster geeft wel een hint: een van de personages vraagt zich af of er misschien een spiegelwereld bestaat waarin sommige dingen nét een beetje anders zijn. In enkele van de verhalen is dat ook zo: de wereld is normaal op een paar zaken na (men betaalt met shillings in plaats van ponden, mechanische telepathie tussen honden en mensen is mogelijk en enorme walvissen in konvooi vallen passagiersschepen aan).
Er is overspraak tussen de twee werelden/werkelijkheden, maar het wordt niet duidelijk of dat toeval is of niet.
Het science-fictiongedeelte bestaat er voornamelijk uit dat er een boodschap uit de ruimte is ontvangen en dat men die probeert te ontcijferen. Hoewel dat slechts voor een zeer klein gedeelte lukt, lijkt het erop dat het gaat over ‘zusters’ die willen komen bezoeken. Dit heeft een reflectie – een spiegelbeeld – op het lagere niveau van de verhalen.
The Race is in zoverre science fiction dat je het verhaal als zodanig langs de strikte definitie van scifi zo zou kunnen aanduiden: het is mogelijk dat delen van het verhaal geen korte verhalen uit de pen van een van de hoofdpersonen zijn maar een accurate beschrijving van gebeurtenissen op een andere planeet (hoewel die misschien weer eerder een metafoor is voor de beleveniswereld van die schrijfster). Verwacht geen ruimteschepen, exobiologie, transhumanisten of tijdreizigers. Nina Allan schotelt je in The Race voornamelijk karakteruitdiepingen, emotie en vervreemding voor.
Goed geschreven en makkelijk te lezen maar met verschillende lagen en een veelvoud aan betekenissen. Het doet in dat opzicht denken aan de film Another Earth: een psychologisch drama tegen een achtergrond van science fiction. In The Race is het scifi-gedeelte echter noodzakelijk voor het plot (dat er al dan niet is, afhankelijk van hoe je het verhaal interpreteert) en in dát opzicht zou je het kunnen classificeren onder harde scifi.